Sen hic sevdigini kaybettin mi? Hayata degil, baska
birisine.
Hayata olsaydi belkide bi sekilde alisirdin zamanla, zor
olsada, onu gorememek, onu yeniden bagirina basip koklayamamak olsada, belkide
aylar yada yillar sonra alisirdin onun yoklululuguna… Bilemem.
Ama sunu bilirimki, ucuncu bir sahisa kaybetmek kalbi
kirmaz, parcalar. Baskasinin dudaklarini once parmaklariyla gezdiricek olmasi,
sonrada ona simsiki sarilip icine cekicek olmasi ve o anin hic bitmemesini
dilemesi… Tipki bir zamanlar seninle yaptigi gibi.
Gecmisten kalan anilarinizi bir film seridi gibi kafanizdan
izlememeye direnirken, ruyalar size zorla gosterir bu sessiz, belkide son
kullanma tarihi gecmis filmi. O an hissettiklerinizle beraber simdiki
cektiginiz aciyi birlestirir gizlice ve bu film bittiginde butun bu duygularin
en yogun hali sizde kalirki, uyandiginizda bile atlatamazsiniz.
Susuyorum. Sessizligim
konussun birazda.
No comments:
Post a Comment