Uzagimda olmandan ve bu mesafe denen aptalca seyden biktim!
Yanimda ol istiyorum. Tamam belki hergun gorusmezdik ama en azindan seninle
ayni sehrin pis havasini icime cekmek istiyorum. Gokyuzu Londra’nin degil, o
sehrin grisi olsun istiyorum. Sana sarilmak istiyorum. Sessizce seninle ya
oturmak yada uzanmak Ortasindan basladigimiz filmler izlemek. Umursamadigimiz
takimlarin maclarini takip etmek. Hatta didismek, seninle yuz yuze tartismak,
sana sinirlenip icmek, salak gibi yine sinirden yerde uzanip salona donmeni
beklerken geldiginde umursamiyomus ve halen sana kizginmisim gibi yaparken
sadece bana gulumsemeni beklemek.
Bunlarin hepsini gectim.
Yeterki yanimda ol. Varligini hissetmeme ihtiyacim var.
Kendimi guvende hissettigim o huzurlu saatleri dusundukce suan olabilcegim en
yanlis yerde oldugumu farkedip duruyorum.
Neden en sevdiklerimiz, en deger verdiklerimiz hep en
uzaktaki insanlardir?
Hic biri yakin bi tarihte gerceklesmeyecek,
Belli ki cok sey istiyorum.
I want to fall asleep in your arms again...
No comments:
Post a Comment