Arkadasligin anlamini bildigimi saniyordum,
sanirim yine yanilmisim.
Bu arkadasliktan oteymis.
Gozlerimi kapatip actigimda karsimda kocaman sevgi dolu kan bagi bile olmayan bir aile gordum.
Kimsenin birbirini hor gormedigi,
yargilamadigi, yada neden sen boylesinde oyle degilsin demedigi insanlarin icinde buldum kendimi.
Oysa ben zaten hep oradaymisim gibi.
Kucakladigim butun bedenler okadar gercekti ki,
Bu kadar insanin yansittigi isiyi ve gulucuklerin gercekligini daha once boyle taniklik etmemistim.
4 gun sadece.
Kugulu parkin tunali tarafinda, taksi duraginin orda bekle demistim.
Arabadan inmeden gordum onu.
Canim ya, bekletmisim belli ki,
Nasilda bakiyordu oyle etrafina, beni ariyordu.
Arabadan indigimde direkt ona dogru hizli adimlarla yurudum, gittim sarildim.
O gun ordan oraya gezindik, baska nedenlerden olan heyecanima taniklik etti,
Beni sakinlestirmek icin elinden geleni yapti, guldurdu.
Gittik beraber en sevdigimiz sarkicilarin cd'lerine baktik, bi sure sonra karsimiza Justin Bieber'i gorunce hayattan soguduk tabide o ayri.
Burger King'de yerken benim istahim kesildi, daha yeni aldigim yemegi yiyemedim bile.
Hayatima kelimelerle anlatamadigim sekilde bir guzellik katan bir insan var bide.
O bana mesaj atti bugun ne yapiyorsun diye.
4 yildir onu tanimama ragmen her seferinde ilk kez gorucek misim gibi hissettirir bana.
Kalbim oyle hizli atmaya basladi ki midem agzima geldi.
Gittik starbucks'ta bekledik bizde, zaman gecti sonunda onune cik dedi, disarida bekledim sabirsizlikla.
Sag, sol, sag, sol.
Kafami cevirdigim her yerde onu aradim ama goremedim.
Sonra tekrar sol tarafima baktigimda iste o cok tanidik yuz uzaktan belirmeye basladi.
Yuzumdeki aptal gulucuk ortaya cikti birden.
O'na kosup sarilmak istedim, keske yapsaydim diyorum hatta.
Ama oyle bi hale girmistim ki heyecandan ve sevincten dona kalmisim.
Aylardir ozledigim o sevimli surat sonunda saniyeler gectikte bana yaklasiyordu.
O'da beni gordu, gulumsedi ve sarildik.
Sandigimdan uzun surdu galiba ama doyamadim.
Ucumuz yuruduk oldtown'a dogru.
Arkadasim gitmeden abisinin ve onun nisanlisinin bizi bekledigini soyleyince ... sasirdim.
Keske onceden soyleseymiste kendimi hazir etseymisim dedim.
Panik oldum. Zaten yeni tanistigim insanlarla genellikle utangacimdir, sessizimdir.
E bide abisi ve nisanlisi olunca is daha da bi panik moda girdim.
Salak gibi kasildim gerildim asiri derecede sessizlestim ne yapacagimi ne diyecegimi bilemedim.
Kendime durmadan rahat ol rahat ol dedim ama zaten bu cok sevdigim insanlaykende heyecanlanirken bu biraz ustume fazla bindi.
Olsun yinede O'nun varligi herseye degerdi.
En son gitmeden once yine sarildim optum, ama her seferinde yetmiyodu ki bu bana.
Arabaya bindim ve hemen mesaj attim O'nu ne kadar sevdigimi yine soyledim.
Korkularimdan biridir bu, eger bana bir gun bisey olursa ve O'nu ne kadar sevdigimi bilmezse diye.
Civigini cikartmamaya calisirim, ama nefes aldigim surece O'na O'nu ne kadar sevdigimi soylemek istiyorum.
Sadece bunu bilerek yasamasini istiyorum.
- 1. GUNUN SONU -
No comments:
Post a Comment