17 Feb 2012

HomeSick



Bilmiyorum...


Bazen kendimi garip bir boslugun icindeymisim gibi hissediyorum. Oysa istedigim ve benim icin gerekli olan cogu seylere sahibim ve buna cok minnettarim. Benim icin herseyi yapmaya hazir annem ve babam, cok sevdigim ve bana hep destek olan sevgilim, beni yalniz birakmayan arkadaslarim ve gelecegim icin simdiden cogu kapilari acmis olan bu olaganustu universite.


Bir sessizlik cokuyor, gecenin bi yarisinda....


Yurttaki kucucuk odalarin birinde belirsiz bir noktaya bombos bakan bir kiz. Yatakta oturur, saatlerce dusunur. Haftalardir ne kanepeye dokunmus nede televizyon ekrani gormus bir genc. 


Ama en azindan her olaya iyi tarafindan bakmaya calisiyorum. Yurda tasinali gercekten "buyudugumu" hissediyorum. Tek kalmak ne kadarda zormus oysa, babacigim seni artik daha da iyi anliyorum. 


Duvarimdaki saat... "tik tok, tik tok" ama yemin ederimki zaman gecmiyor. Arada bi astigim fotograflara bakiyorum. Duvarim (fotograflar acisindan) 4 bolumden olusuyor. Giris kapimin sag tarafinda Ankara'da arkadaslarimla cektirdigim fotograflar, sol tarafinda annem ve babamla cektirdiklerim, yatagimin sol ust tarafinda universitenin ilk doneminde cekilenler ve sol altta yane yatagimin tam yaninda ise sevgilimin fotograflari (ki uyandigimda ona dokunup sarilamasamda ilk onu goriyim diye) 


Konudan biraz saptim degil mi? Ozur dilerim.


Butun bunlara ragmen sessizlik insanin en buyuk dusmani olsa gerek boyle zamanlarda. Dusuncelerinin en yuksek seste oldugu anlar iste bu anlarda olsa gerek... Kafamin icindekiler sigmiyor bedenime. Bunuda depresif bir sekilde disariya yansitiyorum demekki. 


Sanirim sadece "evimi" ozluyorum.


Sizce sacmaliyor muyum?



15 Feb 2012

Sevgililer Gunu ...

Sevgililer gunu basligini yazarken bile bi garip oldum. Alisik degilim boyle duygusal civik seylere. Boyle dedigime bakmayin siz, sevgilimi tabikide cok seviyorum ve bunu bilmesi benim icin cok onemli tabi de...

Bakinizki ben, 20 yillik hayatimda ilk kez sevgililer gunune bi sevgiliyle kutluyorum. Zaten geneldede sevmem, cok sacma geliyor bana. Eger birini seviyorsan niye illa sevgililer gununde herkesle beraber gostericeksinki? Ne anlami kaliyor simdi? blahblahblah... derken...

Bugun erkek arkadasimi aradim zaten kac gundur dogru duzgun konusamiyorduk. Gecen hafta olan bi olaydan sonra sarsildim ve onunla konusup rahatlamaya ihtiyacim vardi zaten, bugune denk geldi (gercekten bilerek yaptigim bisey degildi illa sevgililer gununde ariyim falan)

Neyse... aksam beni caldirdi ben onu geri aradim. Arkadaslarindan ve gurultuden kurtulduktan sonra bana dedigi ilk sey "Sevgililer gunumuz kutlu olsun hayatim" oldu... Tabi ben yanlis duydugumu sandim "efendim hayatim? ne dedigini tam duyamadim" dedim... guldu ve yine tekrarladi. Direkt guldum, ama oyle MUAHAHAHA tarzinda kotu bi gulus degildi merak etmeyin. Bende dedim "evet bitanem sevgililer gunumuz kutlu olsun" dedim sanirim... oyle biseydi. "Kusura bakma hayatim unutmusum, arkadaslar hatirlatti bugunun sevgililer gunu oldugunu" dedi yazik canim oyle bi telasla anlatiyoduki ben alinirim, kirilirim diye. "yokkkk tatlim merak etme sevgililer gununu sacma buluyorum zaten" dedim...sesinden rahatladigini duydum iste buna sevindim.

Sevgililer gunumuzu kutlarken, yane en azindan o sozleri soyledikten sonra, kendi kendime dusundum. "VAY BE! sonunda sevgililer gununu sevgilinle kutluyosun, sadece herhangi biriylede degil, gercekten sevdigin biriyle...."

Durum sudur ki... yarin 7.ayimiz olucak ve bu benim en uzun iliskim. Genelde cok hizli cani sıkılan bir insanimdir. Hep yeni bisey ararim, yeni insanlar, yeni maceralar. Kucuk olsada hep bir yenilik isterim anlicaginiz. Ikizler burcuyum ama son gununde dogdugum icin biraz yengeclik var yane duygusalligimda tutabilir arada bir. Bu guzel insancigima karsi hislerim onunla tanistigim gun basladi. Ilk goruste ask falan degil sadece o aksam odaya girdiginde hissettigim "enerji" diyelim, sanki onu yillardir taniyomusum hissi verdi, neden yada ne bilmiyorum ama ... o'nu gordugumde biseylerin dogru oldugunu hissettim ve o'na ilk baktigimda hayatimda onemli bir rol alacagindan bile emindim, en azindan bunu istiyordum.

Veeeee...
4 yil ve 2 ay sonra bu noktadayiz. 



13 Feb 2012

Veeeee.... GECTIM!

SONUNDA EHLIYETIMI ALDIM!


Kac kez denedigimi hatirlamiyorum bile. Aslinda kotu bi surucu degilim yanlis anlamayin ama Ingiltere'de ehliyet almak kadar zor bisey yok, okadar kati kurallari varki...
Arada bi sansizligim tutuyodu aslinda Cuma gunu okadarda sansli degildim. 


Burda tam 40 dakika araba kullaniyosun bu surede 2 kez "independent driving" dedikleri seyi yapiyosun, genelde tabela okuman gerekiyo ve 1 manevra yapiyosun, bi tarz park falan mesela. Tam normal bi sekilde araba kullanirken arkamdan bi polis arabasi gelmez mi!!! Bende tam sag tarafa dogru gecicektim ve panikledim! Daha once hic boyle bi durumla karsi karsiya gelmemistimki! Panikleyincede motor durdu... Dahada panik mod on! Neyse sonra arabayi durdurdum ve yeniden baslattim ve sag dondum. Tamamdir kesin gecemedim dedim ama devam ettim.


En son park yerine dondum ve arabayi park ettim. Yanimda oturan examiner elindeki kagidi doldurdu ve surucu hocami cagirdi. "Tamam kendini hazirla gecemedin" dedim icimden. 


"I'm pleased to tell you that you have passed" dedigi anda sesli bi sekilde HAA?!!?! dedim... Okadar sasirmistimki ve asiri derecede mutluydum. Adamda guldu, gecemedigini sandin dimi dedi bende evet dedim gulmeye basladim...


Araba bakmaya basladim, oyle havali bisey degil tabikide. Ilk araba degil mi bu sonucta? Hemen en pahali araba alanlari anlamiyorum. Kaza yaptiginda nolucak peki? Daha yeni almissin zaten kaza yapma olasiliginda yuksek. AMAAAAAN neyse sonunda bu gunude gordum ya mutluyum :)


Sinavda arabayi kullanirken bu sarkinin ismini "motto" olarak kullandim, hep aklimdaydi.

7 Feb 2012

Kar sevilir ama...

Dogru duzgun yagdiginda sevilir tabi. Boyle her yer bembeyaz, pamuk gibi olmali. Her adiminda ayaklarin karin icine girmeli falan mesela. Kendini yere attin diyelim, hic bi yerin acimamali. 


Burdaki gibi degil...


Bir gece kar yagdi, dunde biraz yagmurluydu, simdi her yer buz. Birazdan seminarima gidicem, kara kara dusunuyorum, dusmeden nasil basaricam diye...


offfff kar offfff!


Yagicaksan guzel yagsaydinda bizi sevindirseydin canim sende!
Kuresel isinmada yalan cikti diyolar simdide.

5 Feb 2012

Biraz daha ...


Bugun O'nu biraz daha ozledim...



Hatta birazi, dunden daha da fazlaya degistiriyim.

Yazik. Canimin telefonu calinmis. Whatsapp'ten konusurduk hergun, simdi arayamiyorum bile...

Anca facebooktan ogrenebildim, hepte bilgisayarin basinda olucak hali yok ya, neyse.

Bugune kadar beni boyle anlayabilen biri olmamisti daha once. 
Beni, ben oldugum icin sevenim olmamisti.
Oyle ki, iliskimiz sayesinde ailemle, ozellikle babam ile aram daha iyi oldu. 

O'nun sayesinde okadar sabirli ve anlasiyli olmaya basladim ki, eskiden, sabirin s'si yoktu bende. Tamam anlayissizda degildim ama boylede degildim ki.


Beraber buyuduk sanki.

Her gun yanimda olmasada, her gecen gun O'nu daha fazla hissedebiliyorum icimde. 




Gecmiste inanamadigim butun hayallerin gozlerimin onunde gerceklesmesi gibi, bakmaya kiyamadigim, sevmeye doyamadigim bir mucizesin sen.


Iyiki seni beklemisim. Tahminimdende degermis bu gunler.

Durum su ki, o sadece sevgilim degil, o benim en yakin arkadasim.


Sarhos Kelimeler...


En sarhos halinizde dusundukleriniz mesela...
Ya gecmiste ya da su an sevdiginizle mi alakali?

Peki aliskanliklari birakmak niye bu kadar zor?
Niye ictikten sonra aclik tavan yapar?
Cok susadim yine, su nerde?!

Neyse yine sacma sapan konusuyorum.

Iyi geceler.