Otel odasi - 24 Agustos 2013

Suan sinirlerim okadar bozuk ki ne aglayacak gucum kaldi ne de bir damla goz yasi.

Gozlerim ve etrafi tamamen kurudu.

Kalp atisimi bile duyamiyorum.

Icimde disimda uyustu.

Ne o'nu yeniden gorebildim, ne sarilabildim, ne de kokusunu yeniden icime cekebildim.

Aramizdaki mesafeyi azaltmama ragmen iki engel cikti karsimiza.

Iki baba.

Ne ben derdimi anlatabildim ne o anlatabildi.

Ve suan tek kisilik yatakta adeta bi gerizekali gibiyim.

Ne dusunucegimi bilmiyorum.

"Bana kizdi mi acaba?" diye soruyorum kendime durmadan. Mesajlari okudum bir kac kez, ortada bana kizmasi icin pek bisey yok gibi geliyor ama bilemedim. Umarim kizmamistir...

Makyajimda akmis aglamaktan, gozlerim sismis.

Okadar inanmistim ki bugunun guzel gecicegine.

Ne desem ki simdi...

Mesajlarima cevap vermeyeli 1saatten fazla oldu, aradim mesgule atti.

Saat 11olmus....

Elimizden geleni yaptik ama degil mi?

O'nu goremedigimi, dokunamadigimi, sicakligini hissedemedigimi farkettikce kalbimin bir kismi kirilip milyonlarca parcalara ayriliyor.

Fiziksel olarak gogusumde bi agri beliriyor.

Nefes almak bu kadar zor olmamali.

Buda Vine'i: https://vine.co/v/he9l2WmdDFH