16 temmuz 2011.
Hersey okadar degismisti ki sanki yeniden baslanan noktadaydi Summer. Sanki olan bitenler yasanmamisti bile. Yine ayni durumdaydi. Summer bu yaz gecesinde tek basina terasta oturup manzarayi izlerken dusuncelerinin icine daldi ve daldigi gibide cikamadi. Sessizce ve beklenmedik bir halde goz yaslari tek tek ama hizlica akmaya baslamisti. Luna’ya mesaj atti. “Tam gecen yil dun, Okyanus’u nerdeyse 2 yil aradan sonra ilk kez aradim. Ama simdiki halimize bak yine konusmuyoruz.” Luna’yla dertlesen Summer, kendini bi celiskinin icinde bulmustu yine. Kalbi Okyanus derken akli Toprak diyordu. Ama dememeliydi, boyle dusunmemeliydi. Toprak hic olmicakti ve olmamaliydi. Luna sayesinde gecenin sonuna dogru bir karara varan Summer, Okyanus’a “Sen insan misin ya?” yazili sitemli bi mesaj atmakta yetindi. Kisa bi sure sonra Okyanus’tan gelen sinirli “Ne diyosun sen?” tarzindaki mesajla hersey yeniden baslamisti. Ortadan kaybolan atesin yeniden alevlendigi an buydu. Ama ikiside bundan habersizdi…
No comments:
Post a Comment